ناز این دیوونه رو چشمای دلدار میکشه
می دونم به رسوایی آخر این کار میکشه
سرم و گیسوی دلبر بالای دار میکشه
اگه مردم دلم و شکستن عیبی نداره
ناز این دیوونه رو چشمای دلدار میکشه
گفته بودین که دیگه نگام نمی کنه ولی
با مداد قهوه ای چشم خریدار میکشه
قناری ساکت میشه وقتی که یار مهربون
دستاش و یواشکی رو سیم گیتار میکشه
بوم نقاشیم و پاره پاره کردین شماها
نقش این جنون و دستاش روی دیوار میکشه
روزا با زخم زبون مردما سر میرسه
شب لبای خیسش و رو لب تب دار میکشه
وقتی که می خواد بره دیوونه میکنه دل و
واسه این جنون دل لحظه ی دیدار میکشه
این همه نقاشی کرد تو زندگیم اما چه حیف
طرح آخر و همش خدانگهدار میکشه
« تنها »
اسفند برای دل من دود کنید
ای ثانیه ها مرا تب آلود کنید
سرتا سر خانه را پر از عود کنید
رودی است روان بر سر کوی لیلی
سر تا سر این جهان پر از رود کنید
آتش به سراپای وجودم زده اید
ای بت شکنان یاد ز نمرود کنید
گفتند حرام است که عاشق باشید
حس دلتان به خانه اندود کنید
ای وای بر این رساله ی بی بنیاد
پرپر ورقش کرده که تا سود کنید
چشمان حسود کور عاشق شده ام
اسفند برای دل من دود کنید
تنها
دو واحد عاشقی
نگاهی آشنا بر یاس کردم
تورا در برگ گل احساس کردم
خلاصه در کلاس ناز چشمت
دو واحد عاشقی را پاس کردم
