من و نازی

نازی : پنجره راببند و بیا تابا هم بمیریم عزیزم
من : نازی بیا
نازی :‌ می خوای بگی تو عمق شب یه سگ سیاه هست
که فکر می کنه و راز رنگ گل ها رو می دونه ؟
من: نه می خوام برات قسم بخورم که او پرندگان سفید سروده ی یه آدمند
نگاه کن
نازی : یه سایه نشسته تو ساحل
 من : منتظر ابلاغه تا آدما را به یه سرود دستجمعی دعوت کنه
نازی : غول انتزاع است. آره ؟
من : نه دیگه ! پیامبر سنگی آوازه ! نیگاش کن
نازی : زنش می گفت ذله شدیم از دست درختا
 راه می رن و شاخ و برگشونو می خوان
من : خب حق دارند البته اون هم به اونا حق داره
 نازی : خوب بخره مگه تابوت قیمتش چنده ؟
من : بوشو چیکار کنه پیرمرد ؟
 باید که بوی تازه چوب بده یا نه ؟
نازی : دیوونه ست؟.
من : شده ‚ می گن تو جشن تولدش دیوونه شده
نازی : نازی !! چه حوصله ای دارند مردم
 من : کپرش سوخت و مهماناش پاپتی پا به فرار گذاشتند
نازی : خوشا به حالش که ستاره ها را داره
 من : رفته دادگاه و شکایت کرده که همه ستاره را دزدیدند
نازی : اینو تو یکی از مجلات خوندی
 عاشقه؟
من : عاشق یه پیرزنه که عقیده داره دو دوتا پنش تا می شه
نازی : واه
من سه تاشو شنیدم ! فامیلشه ؟
من : نه
یه سنگه که لم داده و ظاهرا گریه می کنه
نازی : ایشاالله پا به پای هم پیر بشین خوردو خورک چیکار می کنن
 من : سرما می خورن
 مادرش کتابا را می ریزه تو یه پاتیل بزرگ و شام راه می اندازه
 نازی : مادرش سایه یه درخته ؟
 من : نه یه آدمه که همیشه می گه : تو هم برو ... تو هم برو
من : شنیدی ؟
 نازی : آره صدای باده !‌داره ما را ادادمه می ده پنجره رو ببند
 و از سگ هایی برام بگو که سیاهند
 و در عمق شب ها فکر میکنند و راز رنگ گل ها را می دانند
من : آه نرگس طلاییم بغلم کن که آسمون دیوونه است
آه نرگس طلاییم بغلم کن که زمین هم ...
و این چنین شد که
پنجره را بستیم و در آن شب تابستانی من و نازی با هم مردیم
 و باد حتی آه نرگس طلایی ما را
 با خود به هیچ کجا نبرد
پناهی

من و نازی

نازی : بیا زیر چتر من که بارون خیست نکنه
می گم که خلی قشنگه که بشر تونسته آتیشو کشف بکنه
 و قشنگتر اینه که
 یادگرفته گوجه را
 تو تابه ها سرخ کنه و بعد بخوره
راسی راسی ؟ یه روزی
 اگه گوجه هیچ کجا پیدانشه
 اون وقت بشر چکار کنه ؟
 من : هیچی نازی
دانشمندا تز می دن تا تابه ها را بخوریم
 وقتی آهنا همه تموم بشه
 اون وقت بشر
لباسارو می کنه و با هلهله
از روی آتیش می پره
نازی : دوربین لوبیتل مهریه مو
اگه با هم بخوریم
 هلهله های من وتو
 چطوری ثبت می شه
 من : عشق من
آب ها لنز مورب دارند
آدمو واروونه ثبتش می کنند
عکسمون تو آب برکه تا قیامت می مونه
نازی : رنگی یا سیاه سفید ؟
من : من سیاه و تو سفید
 نازی : آتیش چی ؟ تو آبا خاموش نمی شن آتیشا
من : نمی دونم والله
چتر رو بدش به من
نازی : اون کسی که چتر رو ساخت عاشق بود
من : نه عزیز دل من ‚ آدم بود

پناهی

مرگ یعنی...

مرگ یعنی ، خاک یا سنگ لحد

خواندن یک قل هو الله احد

مرگ یعنی قبر یعنی فاصله

مرگ یعنی زندگی شد خاطره

مرگ یعنی بوی حلوا بوی نان

مرگ یعنی یک بدن بی حس و جان

مرگ یعنی بستن چشم و دو پا

مرگ یعنی دیدن روی خدا

مرگ یعنی رفتن یک نسترن

مرگ یعنی رستن از بند بدن

مرگ یعنی  داد و فریاد و سکوت

مرگ یعنی یک دعا اندر قنوت

مرگ یعنی بستن بند کفن

مرگ یعنی شستشو غسل بدن

مرگ یعنی آخر دنیای پست

مرگ یعنی اول راهی که هست

مرگ یعنی صد گذار و یک گذر

مرگ یعنی آخر راه خطر

مرگ یعنی دادن حق بشر

ریشه ی عمر بشر دست تبر

مرگ یعنی انتها را ابتدا

یک گلایل هم به غم شد مبتلا

مرگ یعنی یک هوالباقی به سنگ

 یک بهار و یک خزان هک شد به سنگ

مرگ یعنی غصه و اشک و فغان

مرگ بی معنی کند روح زمان

مرگ یعنی سنگ یعنی مقبره

قاب عکست پشت قاب پنجره

مرگ یعنی سینی خرما گلاب

روح تو آزاد شد از منجلاب

مرگ یعنی دو ملک صدها سوال

مرگ یعنی واقعی شد یک خیال

مرگ یعنی گو خداوند تو کیست

نام دینت را بگو بر ما که چیست؟؟؟

مرگ یعنی آخر کار جنون

آیه ی انا الیه راجعون

مرگ یعنی پیرهن های سیاه

مرگ یعنی یک تلنگر بر گناه

مرگ یعنی آرزوهایت تمام

مرگ یعنی زندگی ختم کلام

                                               تنها