حنجره

قصه ی تنهایی من

حنجره

قصه ی تنهایی من

معلم

بوی گل بوی بهاران می دهی         مثل شبنم بوی باران می دهی

بوی عود و عنبر و مشک و گلاب     بوی شب بوهای گلدان می دهی

با اشارتهای خود استاد خ             تو به گچ تخته سیا جان می دهی

چه تفاوت می کند درس تو چیست   درس خوبی درس ایمان می دهی

تو به من با لحن خوب کود            یاد ایام دبستان می دهی

یاد ژاله یاد گلهای غریب               مانده در اندوه گلدان می دهی

روز باران و کتاب گمشده              یاد کبرای پریشان می دهی

بوی خوبی بوی بودن بوی مهر        بوی لطف خاله مرجان می دهی

آب بابا نان ندارد دست تو             خالی اما تو به من جان می دهی

خوب می دانم اگر دارا شوی           به تمام بچه ها نان می دهی

آشنای تشنگی های زمین             تو به شبنم چشم گریان می دهی

در جهانی خالی از مهر و صفا        بوی بخشش بوی احسان می دهی

برگ ها گر تر شد از اشک یتیم      دفتری از جنس باران می دهی

میرزای کوچک قلب منی             بوی جنگل های گیلان می دهی

میهن خویش را کنیم آباد             یاد فرزندان ایران می دهی

نظرات 1 + ارسال نظر
رهپویان جمعه 28 اردیبهشت‌ماه سال 1386 ساعت 10:58 ب.ظ http://rahpoo24.persianblog.com

بنام الله
کسی پاسخی برای دستهای به عرش رسیده و بازنگشته دارد؟
کسی میتواند با سرود سرفه های شبانه وتاولهای روزانه ی آسمانیان همنوایی کند؟؟
وامروز مانده ام با این سوال بی جواب که واقعا دغدغه ی ما چیست؟
توبگو
منتظریم
یاحق

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد