بوی گل بوی بهاران می دهی مثل شبنم بوی باران می دهی
بوی عود و عنبر و مشک و گلاب بوی شب بوهای گلدان می دهی
با اشارتهای خود استاد خ تو به گچ تخته سیا جان می دهی
چه تفاوت می کند درس تو چیست درس خوبی درس ایمان می دهی
تو به من با لحن خوب کود یاد ایام دبستان می دهی
یاد ژاله یاد گلهای غریب مانده در اندوه گلدان می دهی
روز باران و کتاب گمشده یاد کبرای پریشان می دهی
بوی خوبی بوی بودن بوی مهر بوی لطف خاله مرجان می دهی
آب بابا نان ندارد دست تو خالی اما تو به من جان می دهی
خوب می دانم اگر دارا شوی به تمام بچه ها نان می دهی
آشنای تشنگی های زمین تو به شبنم چشم گریان می دهی
در جهانی خالی از مهر و صفا بوی بخشش بوی احسان می دهی
برگ ها گر تر شد از اشک یتیم دفتری از جنس باران می دهی
میرزای کوچک قلب منی بوی جنگل های گیلان می دهی
میهن خویش را کنیم آباد یاد فرزندان ایران می دهی
ای ثانیه ها مرا تب آلود کنید
سرتاسر خانه را پر از عود کنید
رودی است روان بر سر کوی لیلی
سرتاسر این جهان ژر از رود کنید
آتش به سراپای وجودم زده اید
ای بت شکنان یاد ز نمرودکنید
گفتند حرام است که عاشق باشید
حس دلتان به خانه اندود کنید
ای وای بر این رساله ی بی بنیاد
پرپر ورقش کرده که تا سود کنید
چشمان حسود کور عاشق شده ام
اسفند برای دل من دود کنید